در یک روز که کنار دریاچه ای نشسته اید و از روی غرور نگاهی به آن نیلگون می اندارید که چه خوب است من ساکن و همجوار دریاچه ام؛ ماهیگیران کناری تان که قلاب انداخته اند، شما را متوجه یک صحنه می کنند که از به هم پیوستن قطعات کوچک تشکیل شده است.  قلاب اولی یک لنگه کفش در می آورد . قلاب دومی به سپر ماشینی واژگون شده گیر می کند و آن را بالا می آورد.  قلاب سومی جسد یک جوان را بالا می کشد. قلاب چهارمی یک تفنگ که تیرهایش را شلیک کرده است.  صحنه آن دریاچه نیلگون غرورآمیز به صحنه ای ترسناک و اسف انگیز تبدیل می شود.  دریاچه خیالی ما حالا یک جعبه پاندورا است که هر چیز وحشتناکی از آن بیرون