«دردهای من / جامه نیستند تا از تن در آورم... دردهای من/ گرچه مثل دردهای زمانه نیست/ درد مردم زمانه است». خبرنگاری فقط یک شغل نیست نوعی زندگی است. خبرنگار با رویدادها زندگی می کند. صبح چایش را با فکر کردن به سوژه های دیروز و امروزش می نوشد. در مسیر رفتن به هر جایی هر اتفاق و هر نکته کوچکی او را به فکر وا می دارد. خبرنگار نمی تواند به راحتی از هر چیزی بگذرد و سعی می کند با قلمش دردهای جامعه را مرهمی باشد. خبرنگار لباس کارش را نمی تواند از تن بیرون آورد زیرا حتی وقتی به بستر خواب می رود اتفاقی و فکری در ذهنش می خزد که بخشی از کار اوست. شغل او شغل تکرار نیست هر روز اتفاقی نو است و فکری جدید باید