واژه «صرفه جویی» از جمله واژگان پرکاربرد در رسانه ها به ویژه در روزها و هفته های مناسبتی مرتبط(نظیر هفته صرفه جویی در مصرف آب در ابتدای تیر ماه هر سال) یا در شرایط پیشی گرفتن مصارف از منابع است. با این حال چه از باب معادل زبانی و چه از نظر تعریف، این کلمه دایره مفهومی وسیع و متنوعی را در بر می گیرد و نیازمند توصیف و توضیح است والا چه بسا، مقصودهای متضادی از همین واژه به نظر آشنا حاصل می شود.

سوال کلیدی کمتر مورد توجه در این رابطه آن است که آیا صرفه جویی قرار است به صرفه و صلاح عموم و جمع منجر شود یا منافع خواص و افراد برخوردار را دنبال کند؟ آیا همه در منافع صرفه جویی و متقابلا در هزینه های عدم صرفه جویی به طور یکسان شریک و سهیم اند؟! سوال مهم دیگر اینکه آیا  الزاما «صرفه جویی»  در قاموس اقتصادی افراد و مخاطبان نیز موجه است؟