دقیقا نمی دانم روزخبرنگار در ایران چه روزی است، اما چه خوب که چنین روزی در ایران وجود دارد. من شاید زمان زیادی در ایران نبودم، اما بارها دیده ام تفاوت زیادی است بین خبرنگاران ایرانی و جاهای دیگر. آنها خبرنگار نیستند، آنها اول دوست شما هستند و بعد خبرنگار.

من هم خودم خبرنگار بوده ام ،سال ها. برای یک روزنامه ستون می نوشتم. لذت خوب و شیرینی دارد نوشتن. می خواهم از حسی بگویم که وقتی قلم روی کاغذ کشیده می شود. وقتی افکارت را پیاده می کنی و وقتی می دانی تعداد زیادی آدم هستند که این مطالب را می خوانند و ممکن است از چیزی که شما می نویسید تاثیر بگیرند، پس باید مراقب بود نوشته های ما آن تاثیر خوب را در خوانندگان بگذارد.

نوشتن بسیار مهم است، نوشتن صادقانه و اصیل! آزادی بیان و آزادی برای نوشتن و این حقیقت از همه چیز اهمیت بیشتری دارد. می دانم در خیلی از کشورهای جهان شاید چنین چیزی نباشد. از نظر من خبرنگاران و روزنامه نگاران افراد مهمی هستند، زیرا کلمات آنها توسط میلیون ها نفر خوانده می شود؛ به خصوص حالا که اینترنت و فضای مجازی هم فاصله ها را کم کرده است. من در آمریکا هستم اما چیزی که شما می نویسید را در کمتر از چند دقیقه می خوانم و ممکن است تاثیر هم بگیرم. روزنامه نگاران باید مراقب کلمات باشند،کلماتی که می نویسند.

روز خبرنگار مبارک همه خبرنگاران جهان و به خصوص خبرنگاران ایران که هفدهم مرداددر ایران روز آنهاست. از این راه دور به همه آنها فقط می توانم این را بگویم که با قدرت بنویسید، با قدرت ادامه بدهید و با قدرت از حقیقت بگویید، نه فقط روز هفدهم مرداد، بلکه هر روز و هر ماه روز شماست و مردم این انتظار را از شما دارند که برای آنها، به خاطر آنها و به خاطر کشورتان بنویسید و همیشه آنها را مطلع کنید. روزتان مبارک خبرنگاران ایرانی!