آرزوهای نسل ما کودکان و نوجوانان دهه 30 با معیارهای امروز، بسیار کوچک اما برای آن هنگام، دست نیافتنی بودند. عکس از آن جمله بود. راه یافتن به عکاسی و عکس های استودیویی بسیار گران بود. جز آن عکس های مشهور به پرسنلی 6 در 4 و فوری که آن هم فقط برای پرونده مدرسه و درس و مشق بود. از بخت بلند من، پیدا شدن دوستی هم سن و سال خود- البته 1-2 سال بزرگ تر، در آبادان بود که عکاسی را در استودیوی عکاسی از صفر شروع کرده و خود به همه فنون آن دست یافت. مثل چاپ و ظهور عکس و روتوش عکس همان کاری که امروز در فتوشاپ مثل برق انجام می شود اما در آن روزگار، ساعت ها نشستن پشت جعبه جادویی و مداد روتوش به دست، فنی دشوار و گاه دست نیافتنی بود.