(بدان ای سالک راه خدا!) طمع یکی از شاخه های شهوت است، قوای انسان عبارتند از: غضب، شهوت، وهم و عقل. اگر بنا باشد زیاده خواهی در وجود کسی ریشه بگیرد، دین از بین می رود، لذا در روایتی علی(ع) می فرماید: ادین الناس من لم تفسد الشهوه دینه» پایدارترین افراد در دین کسانی هستند که شهوت، دینشان را فاسد نکند. (غررالحکم و دررالکلم، ص 86) در روایتی دیگر آن حضرت می فرماید: «فساد الدین الطمع» طمع عامل فساد دین است (همان، ص 299) همچنین آن حضرت برای سلامت دین می فرماید: «اقنعوا بالقلیل من دنیاکم لسلامه دینکم» از امور دنیایی به مقدار کفاف و نیاز ضروری تان اکتفا کنید، تا دینتان در سلامت باشد. (همان، ص 393)(1)