دانه دانه قرص های خواب را از غلاف در آورد و گذاشت کنار لیوان آب کنار تخت. نخورد. بلند شد رفت سمت آشپزخانه. حرف های شان توی ذهنش وول می خورد. از وسط هال گذشت. نور ظهر از روی پرده کلفت هم رد شده بود و افتاده روی گلدان های کنار میز تلویزیون. هر چند ماهک چند تا از برگ هایش را کنده بود تا برای عروسکش جنگل درست کند. ظرف ناشسته سه روز روی هم جمع شده بود. دستکش های صورتی را دست کرد، اما پیش بند نینداخت.

اسکاچ را با حوصله شست و شروع کرد به شستن. همیشه بهش گفته بود فکری به حال گرمای آشپزخانه بکند و یک کانال کولر برایش بکشد. مثل همیشه باشه گفته بود، بدون آنکه عمل کند. بالاخره تمام شد. نیم ساعتی طول کشید. عرق صورتش را خشک کرد. رفت روی مبل نشست تا چایی که تازه ریخته بود را بخورد. ماهک را گذاشته بود مهدکودک.