واشنگتن همچنان  در مقابل استراتژی «مقاومت فعال که از سوی کشورمان اعمال می شود ، سرگردان مانده است.» این مسئله، در جریان بررسی پرونده «تمدید تحریم تسلیحاتی» کشورمان در شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز قابل مشاهده بود. صورت مسئله این است که مقامات آمریکایی در ابتدا با طرح گزینه ای ناممکن تحت عنوان «تمدید نامحدود تحریم تسلیحاتی ایران» ، دیگر بازیگران غیر غربی شورای امنیت را تحت فشار قرار داده و سپس، بازیگران اروپایی در هفته های گذشته  با طرح گزینه «تمدید محدود تحریم تسلیحاتی ایران»، سعی کردند نقش یک «واسطه گر فداکار» را در قبال کشورمان ایفا کنند! این نقش آفرینی، متاسفانه در برخی محافل داخلی کشور نیز مورد سوء تفسیر جاهلانه یا عامدانه قرار گرفت! در این میان، اساسا عده ای فراموش کردند که بازیگران اروپایی«متعهد» به اجرای تعهدات خود در برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت هستند و بر همین اساس، باید در تاریخ 17 اکتبر یا 28 مهرماه، تحریم های تسلیحاتی علیه کشورمان ملغی شود!

در پایان این بازی ، مقامات آمریکایی که قبلا تاکید بر تحقق گزینه«تمدید نامحدود تحریم های تسلیحاتی ایران»داشتند، به یک باره پیش نویس 13 صفحه ای خود را به 4 پاراگراف تقلیل داده و درنهایت به «تمدید محدود تحریم های تسلیحاتی» کشورمان رضایت دادند. 

در این میان سوالات و نکاتی وجود دارد که لازم است پاسخ داده شود. بدون شک بازی هنوز تمام نشده است.

 بازیگران اروپایی نیز فارغ از رای اخیر خود در شورای امنیت، باید پاسخ دهند که چرا اساسا اجازه دادند تا ادعای غیرقانونی آمریکا که مغایر با مفاد قطعنامه 2231 شورای امنیت بوده است، اجازه طرح در جلسه این شورا  پیدا کند؟ دیگر زمان آن رسیده است تا اروپائیان به بازی پارادوکسیکال و دوگانه خود در قبال برجام و ایران پایان دهند. 

آن ها اکنون در موقعیتی هستند که باید میان «انجام کامل تعهدات خود» و «خروج کامل و رسمی از برجام» و پذیرش عواقب و تبعات آن دست به انتخاب بزنند. در این میان، راه سومی وجود ندارد! 

چشم پوشی از خطای اروپائیان یا سکوت در برابر آن، تروئیکای اروپایی را در ادامه این مسیر گستاخ تر می سازد. در این میان کافی است اروپائیان تنها به یک سوال پاسخ دهند: اینکه چرا آمریکا به صورت ناگهانی در روزهای پایانی منتهی به بررسی پیش نویس خود علیه تحریم تسلیحاتی ایران، متن پیش نویس را تغییر داد؟ مگر بازیگران اروپایی مدعی نبودند که آمریکا صرفا به یک گزینه (تحریم تسلیحاتی نامحدود ایران) می اندیشد؟ آیا این تغییر رفتار ناگهانی معلول تواضع آمریکا در برابر پیشنهاد اروپا مبنی بر «تمدید محدود تحریم های تسلیحاتی ایران» بوده یا مرهون «بازی از پیش تعیین شده» ای که میان آمریکا و بازیگران اروپایی و در قالب «دیپلماسی پنهان»بر سر این موضوع جاری بوده است؟آیا این اقدام ، مصداق «خرید دوباره زمان» به بهانه بررسی پیشنهاد غیرقانونی «تمدید موقت یا دائم تحریم تسلیحاتی ایران» نبوده است؟!

بدون شک «بازخواست تروئیکای اروپایی» بابت همکاری باسیاست های ضد ایرانی آمریکا و تکمیل پازل های استراتژی مهار حداکثری علیه کشورمان نباید در تعارفات دیپلماتیک و در میان وعده های فریبنده مقامات اروپایی به فراموشی سپرده شود. «اینستکس  اروپایی»مدت هاست مرده است ، چنانچه «اتحادیه اروپا» نیز به واسطه ضعف مدیران و سیاستمداران آن در پیروی از واشنگتن، به نقطه «احتضار اقتصادی و سیاسی  » نزدیک می شود. اروپائیان مدت هاست در مذاکرات دوجانبه یا چندجانبه با کشورمان ، «سخن راست» بر زبان نمی رانند و فراتر از آن، هیچ گونه تصمیم مهمی را بدون توافق سران کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا اتخاذ نمی کنند. امروز زمان پاسخگویی اتحادیه اروپا به کشورمان  است.نباید فراموش کرد که حتی «اقدام اولیه  اروپا در تمدید موقت تحریم تسلیحاتی ایران»مصداق عدول از تعهدات بین المللی و برجامی این مجموعه است. آری! زمان مطالبه شفافیت از اروپاست.