در سال های اخیر، انتقادات متعددی به روند برگزاری و ساز و کارهای مترتب بر حراج های هنری وارد آمده است. گاه این انتقادها به صورت کلی و بدون ذکر مصادیق بوده است و گاه با اشاره هایی مشخص.

هنرمندان گاه این جا و آن جا در این باره گفته اند  اما کمتر کسی حاضر است به صورت رسمی و با ذکر نامش درباره حراج هایی مانند حراج تهران اظها نظر کند اما  همیشه مهمترین و اصلی ترین حرف هنرمندان منتقد، این بوده که راه یافتن به حراج تقریبا نشدنی است و بسیاری عطای شرکت در حراج را به لقای آن بخشیده اند. عده ای گمان می کنند باید منتظر بمانند که حضرت اجل به سراغشان بیاید  که شاید  بعد از مرگ حراج های ایران به آثارشان تفقدی نشان بدهند.