امروزه بخش زیادی از مربیان مهدهای کودک بدون داشتن تخصص لازم در این مراکز به آموزش خردسالان می پردازند و همین مساله ازجمله مهم ترین ضعف های مهدهای کودک در شرایط کنونی است. این در حالی است که مهدهای کودک نقاط بسیار حساسی برای تربیت خردسالان هستند و ما باید آموزش کودکان را از همین سنین جدی بگیریم و بهترین مربیان کشور را به مهدهای کودک بفرستیم، زیرا اتفاقا داشتن تحصیلات بالای مربی برای تربیت کودکان در سنین پایین از سن های بالاتر اهمیت بیشتری دارد و برای پیشگیری از عمده اختلالات تربیتی و رفتاری در کودکان نیز لازم است آنها زیر نظر مربیانی آموزش ببینند که از تخصص لازم برخوردار باشند.

نکته دیگر این که در کشور ما برای مهدهای کودک محتوای آموزشی مدونی وجود ندارد و همین مساله سبب می شود آموزش کودکان در مهدهای کودک، سلیقه ای و بی ضابطه باشد.

این در حالی است که ما باید در مهدهای کودک روی کشف و پرورش خلاقیت های فردی خردسالان کارکنیم تا در آینده بتوانند استعدادهای شان را شکوفا کنند. برای این منظور هم باید برنامه تربیتی جامعی را برای مهدهای کودک تدوین کنیم تا بتوانیم به دوراز افراط وتفریط و با حفظ تعادل های فرهنگی کودکان خود را تربیت کنیم.

اما باوجود پیشرفت هایی که برخی کشورها در علوم تربیتی و روان شناسی کودک داشته اند، لازم نیست ما حتما برنامه های آموزشی مهدهای کودک را بر اساس الگوهای رایج غربی تدوین کنیم، بلکه می توانیم با نگاهی به پیشرفت کشورهای دیگر در این زمینه، مسائل مبتنی بر الگوهای فرهنگی و تربیتی کشورمان را در محتوای آموزشی مهدهای کودک پیاده سازی کنیم تا فرزندانمان دچار دوگانگی فرهنگی نشوند.