در بخش مشهور و بسیار خوانده شده ای از تاریخ جهانگشای عطا ملک جوینی مورخ، سیاستمدار و ادیب ایرانی قرن هفتم هجری در توصیف حمله مغول و ایلغارشان از بخارا، داستان دو تن از علمای زمان حکایت می شود که از نزدیک شاهد ظلم و ستم بی حد و حصر جنگجویان مغول هستند. «در این حالت، امیر امام جلال الدین علی بن الحسن الرندی که مقدم و مقتدای سادات ماوراءالنهر بود در زهد و ورع... رویه به امام عالم، رکن الدین امام زاده که از افاضل علمای عالم بود... آورده و گفت: «مولانا چه حالت است اینکه می بینم؛ به بیداری است یا رب یا به خواب؟» مولانا امام زاده گفت: «خاموش باش! باد بی نیازی خداوند است که می وزد؛ سامان سخن گفتن نیست!»