انفتاح یا انسداد؟ 

مساله این نیست!

انسداد کبیر یا صغیر؟ مساله این است!

به اسم انفتاح در زندگی مردم و حل مسائل و مشکلات شان رسم انسداد را در پیش گرفته اند و تک و توک روزنه های تنفسی نظام را نشانه رفته اند تا آنها را هم مسدود کنند. 

این مسیر را، بدسرانجامی است. عقلای قوم تا دیر نشده کاری بکنند و البته چه زود دیر می شود. 

ایجاد تغییرات در قوانین انتخابات (ریاست جمهوری و شوراها) و خیز برای کنترل تمام عیار فضای مجازی، خوابی است که تعبیرش خوشایند که نیست هیچ، ترسناک هم هست. 

دوستان شورای عالی اصلاح طلبان به هوش باشند ناقوسی که به صدا درآمده، سیاست ورزی جامعه محور را هم ناممکن می کند و کیست که نداند ریاست جمهوری و شوراها در نظام جمهوری اسلامی حاکمیتی نیست، جزیی از جامعه مدنی است! ریاست جمهوری به مثابه جامعه مدنی باید مورد توجه ما قرار گیرد و کنشگران جامعه محور نیز به این سادگی رهایش نکنند.

صف بندی سیاسی در کشور روشن تر و شفاف تر شده است هر چند به جای مبارزات سیاسی منظم و هدفدار، شاهد مبارزات یا جنگ های پارتیزانی هستیم. از نتایج مبارزات نامنظم پارتیزانی، طولانی مدت شدن آن بدون به دست آوردن نتیجه مطلوب است. این مبارزه اغلب کور است و سال ها به درازا می کشد، در نتیجه همه فرسوده می شوند، دنبال کار و زندگی شان می روند و مبارزه را رها می کنند. روزمرگی، سردرگمی، عدم توفیق در جلب مشارکت همه، نداشتن تحلیل جامع از شرایط کشور، در یک کلام احساس به بن بست رسیدن حاکم می شود. 

بر شورای عالی اصلاح طلبان فرض است؛ ترسیم نقشه سیاسی کشور، تعیین مواضع طرف های مبارزه روی این نقشه، ارایه آن به صورت شفاف به مردم و تدوین استراتژی بلندمدت و تاکتیک های مشخص برای رویارویی با بحران هایی که بروز آن قابل پیش بینی است.

 آری این فرض تنها راه چاره است.