شهر مدرن امروزه بدل به جهان معنایی انسان ها گشته و نسبت ایشان با ابژه های آن، سرمایه های عاطفی و ارزشی خویشتن آدمی را دگرگون کرده است. با این پنداشت، می توان متصور شد تمامی انسان هایی که صاحب اندیشه واحدی هستند یا فکر، معنا و آرمانی واحد عامل حرکت و سیالیت ایشان در گردهمایی های محیطی مشترک می باشد، هرچند برپایه مشترکات فرهنگی (یا سلایق) مجموع می گردند اما در هر تفریق زمانی، با گردآمدنی مجدد، بدل می شوند به وجودی ناهمسان با من پیشین خویش که با اطلاعات قبلی قابل شناسایی نیستند.  بنا بر این رویکرد، شهر مدرن مکانی است برای گفت وگو و تعامل پیرامون آرمان های مشترک با گام زنی های منحصر به شخص،