در جریان جنگ جهانی دوم ایران بهترین مسیر برای عبور کمک ها به متفقین بود، اما از عناصر آلمانی در ایران وحشت داشتند. دولت ایران از ابتدای جنگ (حمله آلمان به لهستان) اعلام بی طرفی کرد یعنی اجازه نمی داد ارتش بیگانه از خاک ایران عبور کند. پنجم تیر 1320 و 4 روز پس از شروع عملیات نظامی گسترده آلمان علیه روسیه دولت های روسیه و انگلیس طی دستور مشترکی به رضاشاه از وی خواستند تا سریعا نسبت به اخراج مستشاران آلمانی از ایران اقدام کند. این تصمیم از سوی «سر ریدربولارد» سفیر انگلیس و «اسمیرنوف» سفیر روسیه اتخاذ شده و در ملاقاتی با رضاشاه به وی ابلاغ شد. رضاشاه نیز در پاسخ سفیران انگلیس و شوروی اعلام کرد که ایران کشور بی طرفی است و فعالیت آلمانی ها در ایران هم محدود به کارهای ساختمانی و امور بازرگانی است. رضاشاه بنا داشت در برابر تهدیدات روسیه و انگلیس به سیاست وقت کشی روی آورد.