از ابتدای روی کار آمدن دولت روحانی، بعضی از اقتصاددانان سیاست های اقتصادی این دولت را سیاست های نولیبرالیستی می دانستند. این اقتصاددانان  معتقد بودند که در پی بهتر شدن رابطه ایران و جهان و به تبع آن افزایش درآمدهای نفتی، این درآمدها نه از مجرای سیاست های اقتصادی عدالت محور که در کانال های تقویت طبقه برخوردار خرج خواهد شد. رفتار تیم اقتصادی روحانی در ذوقی که برای ورود کمپانی های خارجی به ایران نشان می دادند، کمپانی هایی که البته عمده آنها ربطی به صنایع مادر نداشتند و می خواستند کالایشان را راحت تر بفروشند، احتمالا در خاطر همه مانده است. این رفتار از جانب موافقان دولت به میل به توسعه ترجمه