چند سالی می شود که سالروز درگذشت شهریار با عنوان روز پاسداشت شعر و ادب فارسی در تقویم ملی کشورمان درج شده؛ روزی که هنوز هم بعد از گذشت زمانی قابل توجه درباره اش اتفاق نظر نیست و عده ای گلایه دارند که چرا او؟ البته نه اینکه منکر جایگاه ادبی این شاعر باشند بلکه تاکید دارند این روز می توانست به نام یکی دیگر از بزرگان ادبیات کلاسیک مان گره بخورد؛ بزرگانی همچون سعدی و فردوسی که حفظ زبان و ادب مان را مدیون آنان هستیم. از این اختلاف نظرهای همچنان برقرار که بگذریم به هر حال درج روزی خاص برای گرامیداشت بخشی از فرهنگ مان که به آن می بالیم اتفاق مهمی است. حداقل از این طریق فرصتی فراهم می شود تا بازبینی