و در تعلم علوم تعلیمیه ، مانند : حساب و هندسه و هیئت ، مدخلیه تمام است در حصول استقامت ذهن  و بسیار نادر اتفاق می افتدکه کسی در این علوم «صاحب ید» باشد و «مزاول»  آن ها باشد ، ولی سلیقه او مستقیم و ذهن او «قویم»  نباشد . دوم : جهل بسیط است  و آن از طرف تفریط است و عبارت است از : خالی بودن نفس از علم و اتصاف آن به جهل ، بدون این که هم چنین داند که می داند ، یعنی بر اومشتبه نشده باشد و اعتقاد دانستن را نداشته باشد و در ابتدای امر ، این صفت ذموم نیست بلکه ممدوح است ، زیرا که آدمی تا به جهل خود برنخورد و نداند که نمی دانددر صدد تحصیل علم برنمی آید . بلی باقی بودن بر این