با شیوع کرونا از زمستان سال قبل خیلی از هنرمندان مجال کار را پیدا نکرده اند و بیکار هستند. خودم به عنوان تهیه کننده نتوانستم در این مدت کاری را تهیه کنم و طبیعی است که رکود در تولید یعنی افزایش دامنه بیکاری و بدتر شدن اوضاع اقتصادی هنرمندان. البته برخی دوستان هنرمند در سریال های تلویزیونی مشغول به بازی هستند و حداقل از این طریق می توانند درآمدی داشته باشند که این خودش نقطه مثبتی است در کارنامه تلویزیون که همچنان چراغ سریال سازی را روشن نگه داشته تا لااقلدرصدی از هنرمندان چرخ زندگی شان بچرخد.

متاسفانه سازمان های دولتی مسوول در هنر نتوانسته اند کار به خصوصی برای بهبود وضعیت اقتصادی و حمایت از هنرمندان انجام بدهند و خیلی خوب است اگر تلویزیون در برنامه های تحلیلی خود به این مساله بپردازد.

امیدوارم مدیران هنری در ماه های آینده بتوانند کاری درخور برای کمک به معیشت هنرمندان انجام بدهند چون اوضاع اقتصادی و مقوله امنیت شغلی هنرمندان از قبل خراب بود و حالا هم که کرونا آمده و زیرساخت ها را زیر و رو کرده به همراتب زندگی برای هنرمندان سخت تر شده است. اطلاع رسانی درباره وضعیت زندگی آحاد مردم و ازجمله هنرمندان، وظیفه رسانه های رسمی کشور است و رادیو و تلویزیون هم باید بیش از پیش در این باره اطلاع رسانی درست و صادقانه داشته باشند و به طور مداوم صدای هنرمندان را به گوش مدیران برسانند. شرایط اقتصادی طوری نیست که بشود به تولید محصولات فراگیر فکر کرد؛ بماند که کرونا هم آمده و بسیاری از ساختارها را به هم زده ولی همچنان بدنه مدیریت علاقه زیادی دارد به سبک پیشاکرونا روزگار بگذراند که ناممکن است.حالا که کرونا آمده مدیران بیایند و بیش از گذشته فرهنگ کمک به ارتقای معیشت هنرمندان را پی بگیرند و برنامه سازان رادیو و تلویزیون هم سعی کنند درکنار بازنشر اخبار روتین فرهنگی، محتواهای تولیدی درباره همین کم کاری های مدیریتی داشته باشند.