به قول مارکز بدبختی تنها نمیاد. ما دیگر جان کلام این جمله مارکز را درک می کنیم، ما که هر روز صدها تن کشته کرونایی می دهیم و هر روز از روز پیش، بیشتر سفره مان وا می رود و بیش از پیش به هیچ مطلق نزدیک می شویم. پرواضح است که این «ما» شامل طبقه اقلیت بسیار برخورداری که به انواع رانت متصلند و از قضا هر روز فربه تر می شوند، نمی‎شود. همین طبقه بندی اجتماعی در میان اهالی هنر وجود دارد. اینکه می گویم هنر منظور فقط رسیدن به یک انگاره ای است و نه به معنای اصیل آن. منظور کسانی است که در جامعه به یکی از هفت هنر شناخته می شوند و از این راه روزگار می گذرانند. شبیه کلیت جامعه در این قشر هم عده کثیری روزگار