برای درمان کرونا، دارو و واکسنی کشف نشده است و تنها راه مبارزه با این بیماری دو مساله فاصله‏گذاری اجتماعی و استفاده از ماسک است. این بدان معناست که تا حد امکان، از تمام فعالیت‎هایی که ارتباط مستقیم و غیرمستقیم با تجمعات دارند باید خودداری شود، البته این نظریه برای فعالیت‎هایی است که ارتباطی با معیشت مردم ندارد.

ما نمی‎توانیم معیشت مردم را به خطر بیندازیم، با این امید که تجمعات را کاهش دهیم. تصمیمات دولتی در این میان نقش مهمی دارد و باعث افزایش ابتلا و یا افزایش آمار مرگ‏ومیر ‎شود.

یکی از این تصمیمات که اتفاقا در این روزها انجام شده است، بازگشایی مدارس است. حال این که با استفاده از آموزش از راه دور، می‎توان تجمعات را کاهش داد و بیماری را کنترل کرد.

 این روزها، شاهد ابتلای کودکان به بیماری کرونا نیز هستیم. هر روز حدود 4،3 کودک در بخش آی سی یوی بیمارستان‎ها بستری می‏شوند و این آمار، نشان از شرایط حاد این روزهای ابتلا به بیماری دارد. در مدت شیوع بیماری، در هفت ماه گذشته، کودکان در خانه مانده بودند و حالا با حضور در مدارس و ارتباط با دیگران، احتمال بیمار شدن شان افزایش پیدا کرده است، این در حالی است که پیش از این، پزشکان فکر می‏کردند کودکان در مواجهه با بیماری، تنها نقش ناقل را ایفا می‎کنند.

حال خلاف این نظریه ثابت شده است و همه این‎ها لزوم توجه کودکان به پروتکل‏های بهداشتی را نشان می‏دهد.

اما سوال اینجاست که کودکان می‎توانند پروتکل‎ها را رعایت کنند؟ بهترین تصمیم، این است که آموزش از راه دور، درست و اصولی اجرایی شود.

 مدتی است که بیشتر استان های کشور در شرایط قرمز و هشدار قرار دارند در این بین مدیران شهرهایی که به دلیل شرایط مذهبی، استراتژیک یا آب‏وهوایی، تردد در آنها زیاد است باید تدابیر ویژه ای را اجرا کنند.  بهترین راه برای این که این شهرها، از وضعیت قرمز بیرون بیایند، این است که رفت‏وآمدها، کنترل شده باشد. مدیران سلامت، باید نظارت بیشتری، بر تردد مسافران داشته باشند.

استانداردهای رعایت پروتکل‏های بهداشتی در سفر مناسب نیست و بسیاری از افراد، پروتکل‏های بهداشتی را رعایت نمی‏کنند.