جسکو فرایر فون پوتکامر (Jesco Freiherr von Puttkamer) مهندس هوافضای آلمانی آمریکایی، مدیر ارشد ناسا و نویسنده داستان های علمی- تخیلی بود. وی از هواداران کاوش های انسان در فضا و پژوهش در باب موجودات هوشمند فرازمینی به شمار می رفت و به عنوان یکی از مدیران برنامه ریزی ناسا، در حوزه طرح های بلندمدت برای فعالیت های انسان در عمق فضا (پروازهای فراتر از مدار زمین) فعالیت داشت.

او در 22 سپتامبر 1933 در یک خانواده اشرافی با لقب بارون (فرایر) در لایپزیگ آلمان زاده شد و در دانشگاه فنی آخن (RWTH) مهندسی مکانیک خواند. 

در سال 1962 راهی آمریکا شد و به تیم طراحی موشک به سرپرستی دکتر «ورنر فون برون» در مرکز پرواز فضایی مارشال واقع در آلاباما پیوست. فعالیت این تیم در نهایت به طراحی و ساخت موشک «ساترن 5» انجامید که در انتقال فضاپیمای آپولو 11 با سرنشین انسان به ماه مورد استفاده قرار گرفت. او در پروژه آپولو و سفر به ماه، مهندس ارشد بود و در 1967 شهروندی ایالات متحده به وی اعطا شد.

در جریان ساخت مجموعه علمی- تخیلی «Star Trek: پیشتازان فضا» او مشاور فنی آن بود. وی از 1985 به مدت پنج سال استاد افتخاری دانشگاه اف.اچ آخن بود. در 1995 دانشگاه سارلند به دلیل نقش پیشتازانه او در فهم پروازهای فضایی به وی دکترای افتخاری فلسفه اعطا کرد. پوتکامر خود اذعان کرد که مشارکت در پروژه آپولو در 1969 مهم ترین موفقیت وی به شمار می رود و نیز از راه اندازی مجدد ایستگاه فضایی آزمایشی «اسکای لب» پس از ناکامی سال 1973 با افتخار یاد می کرد. 

پوتکامر نویسنده بیش از 10 جلد کتاب در باب پروازهای فضایی بود. او داستان های کوتاه بسیاری در ژانر علمی- تخیلی نوشت که مجلات آلمانی همانند «اتوپیا اس. اف» و «موویگ ترا» آنها را منتشر می کردند. او مقالات دنباله داری نیز از 1964 تا 1969 در نشریات آلمان نشر داد. 

پوتکامر در زمان حضور در ناسا بارها تشویق شد که از آن میان باید از «نشان خدمات فوق العاده: 2004» و نیز «جایزه افتخاری ناسا» به دلیل پیشگامی در همکاری های آمریکا و روسیه در پروازهای فضایی (2007) یاد کرد. بنیاد میراث آلمان-آمریکا در 2008 او را «فرد ممتاز سال» اعلام کرد. سیارک «266725 فونپوتکامر» در سال 2009 از سوی آژانس فضایی اروپا به افتخار وی نام گذاری شد. 

پوتکامر در 27 دسامبر 2012 درگذشت. 

 جسکو فرایر فون پوتکامر (Jesco Freiherr von Puttkamer) مهندس هوافضای آلمانی آمریکایی، مدیر ارشد ناسا و نویسنده داستان های علمی- تخیلی بود. وی از هواداران کاوش های انسان در فضا و پژوهش در باب موجودات هوشمند فرازمینی به شمار می رفت و به عنوان یکی از مدیران برنامه ریزی ناسا، در حوزه طرح های بلندمدت برای فعالیت های انسان در عمق فضا (پروازهای فراتر از مدار زمین) فعالیت داشت.

او در 22 سپتامبر 1933 در یک خانواده اشرافی با لقب بارون (فرایر) در لایپزیگ آلمان زاده شد و در دانشگاه فنی آخن (RWTH) مهندسی مکانیک خواند. 

در سال 1962 راهی آمریکا شد و به تیم طراحی موشک به سرپرستی دکتر «ورنر فون برون» در مرکز پرواز فضایی مارشال واقع در آلاباما پیوست. فعالیت این تیم در نهایت به طراحی و ساخت موشک «ساترن 5» انجامید که در انتقال فضاپیمای آپولو 11 با سرنشین انسان به ماه مورد استفاده قرار گرفت. او در پروژه آپولو و سفر به ماه، مهندس ارشد بود و در 1967 شهروندی ایالات متحده به وی اعطا شد.

در جریان ساخت مجموعه علمی- تخیلی «Star Trek: پیشتازان فضا» او مشاور فنی آن بود. وی از 1985 به مدت پنج سال استاد افتخاری دانشگاه اف.اچ آخن بود. در 1995 دانشگاه سارلند به دلیل نقش پیشتازانه او در فهم پروازهای فضایی به وی دکترای افتخاری فلسفه اعطا کرد. پوتکامر خود اذعان کرد که مشارکت در پروژه آپولو در 1969 مهم ترین موفقیت وی به شمار می رود و نیز از راه اندازی مجدد ایستگاه فضایی آزمایشی «اسکای لب» پس از ناکامی سال 1973 با افتخار یاد می کرد. 

پوتکامر نویسنده بیش از 10 جلد کتاب در باب پروازهای فضایی بود. او داستان های کوتاه بسیاری در ژانر علمی- تخیلی نوشت که مجلات آلمانی همانند «اتوپیا اس. اف» و «موویگ ترا» آنها را منتشر می کردند. او مقالات دنباله داری نیز از 1964 تا 1969 در نشریات آلمان نشر داد. 

پوتکامر در زمان حضور در ناسا بارها تشویق شد که از آن میان باید از «نشان خدمات فوق العاده: 2004» و نیز «جایزه افتخاری ناسا» به دلیل پیشگامی در همکاری های آمریکا و روسیه در پروازهای فضایی (2007) یاد کرد. بنیاد میراث آلمان-آمریکا در 2008 او را «فرد ممتاز سال» اعلام کرد. سیارک «266725 فونپوتکامر» در سال 2009 از سوی آژانس فضایی اروپا به افتخار وی نام گذاری شد. 

پوتکامر در 27 دسامبر 2012 درگذشت.