جمعه تصمیم گرفتم حالا که موقتا از کوهنوردی محرومم، کمی دوچرخه سواری کنم. برنامه ام 50 دقیقه کامل رکاب زدن بود. نزدیک ظهر آرام شروع کردم به پا زدن. کمی که گذشت گرم شدم و عرق به تنم نشست. در حال حرکت بودم که فکر کردم از جنبه تاملی چه تفاوت های ظریفی بین دوچرخه سواری با دویدن یا کوهنوردی وجود دارد. در کوهنوردی یا دویدن تمرکز بیشتری بر خودمان داریم و فرصت تامل بیشتری پیدا می کنیم، اما در دوچرخه سواری کمتر امکان این کار وجود دارد. بخشی از توجه ما معطوف به بیرون است و اینکه مبادا به رهگذری آسیب بزنیم یا در مواجهه با دست اندازی زمین بخوریم. از آن بالاتر صدای خودروهایی که با سرعت از کنارم می گذشتند