معلمی تخصص نیست !
گروه اجتماعی : در بحث کارشناسی بررسی «طرح خرید خدمات آموزشی» کارشناسان و منتقدان حوزه آموزش وپرورش بر این باور بودند که «خرید خدمات» همان خصوصی سازی و تبدیل معلمان به نیروهای شرکتی با نگاه پیمانکاری به آموزش وپرورش است. قانون بودجه به دولت اجازه داده سالیانه 10 درصد معلمان خرید خدمت داشته باشد، سال گذشته دولت سعی کرده بود در فصل بودجه این میزان را به 20 تا 30 درصد افزایش دهد که مجلس مخالفت کرد. ضمن این که قانون مذکور برای مناطق صعب العبور و بدآب وهوا پیش بینی های لازم را داشته و برای این که چنین مدارسی خالی از معلم نمانند، از بومیان همان مناطق معلم جذب می شود تا بدین ترتیب، دانش آموزان این مناطق ترک تحصیل نکنند. این قانون درست است و می توان از این طریق، حداقل ها را به دانش آموزان آموخت اما این که چنین موضوعی را به مناطق برخوردار تسری بدهیم، بی انصافی است؛ این که در شهری مثل تهران مدرسه ای دولتی به بخش خصوص واگذار شود، معنایی ندارد. طبیعی است که ضعیف ترین معلم ها به خدمت گرفته می شوند و این به معنای اداره ارزان آموزش وپرورش است و دولت برای تحقق این امر از دانشگاه مادر تخصصی تربیت معلم آغاز کرده و این موضوع را چنین القانموده که دارای معلم مازاد هستیم و نیازی به تربیت معلم نداریم، بنابراین دانشگاه های بستر دولتی که تحت نظارت وزارت علوم فعالیت می کنند، از فلسفه تربیت معلم بعد از صدسال تهی شده و هر دانشجویی را در هر رشته ای به کار می گیرند. معمولامراکز تربیت معلم برای ابتدایی، متوسطه اول و دانشگاه های تربیت معلم برای متوسطه دوم نیرو تربیت می کردند و درواقع وزارت آموزش وپرورش، بخشی از نیروها را خود تربیت می کرد و به وزارت علوم هم سفارش تربیت معلم می داد؛این نگرش به تدریج صرفه جویی را در آموزش وپرورش از بالا آغاز نمود. بر این اساس مراکز تربیت معلم را در کل کشور تجمیع و بعد به دانشگاه فرهنگیان تبدیلش کردند و این دانشگاه نیز خروجی لازم را نداشته است. نگاه این افراد، چنین است که معلمی تخصص نیست و نیازی به هزینه مازاد ندارد!