فیلسوفان حقوق و سیاست، آغاز جنگ را نقطه پایان سیاست عنوان کرده اند. به تعبیری دیگر «سیاست» دوگانه رقیب و رفیق است و جنگ، دوگانه دوست و دشمن. الگوی سیاست ورزی را نمی توان با مفاهیم خیر و شر دسته بندی کرد بلکه در بسیاری مواقع حصه ای از حق در یک سو قرار دارد و حصه ای دیگر در طرف مقابل. به همین خاطر سیاست را به «بازی» تشبیه می کنند. در این مدل، رقیب همیشه باید موجود باشد، بدون رقیب اساسا سیاست (بازی) وجود ندارد. به همین خاطر، جنگ ها زمانی آغاز می شوند که سیاست در معنای بازی ناممکن بشود. چیدمان اجزای صحنه جنگ، رقابت ‎بردار نیست و به دلیل در خطر افتادن موجودیت زیستن، دوگانه خیر و شر شکل می گیرد و