1. مهم این است که انتخابات آینه تمام نمای اراده ناب مردم باشد؛ وگرنه یک مانور بی اثر پر هزینه و کارزار تبلیغاتی قلمداد می شود. نقطه عزیمت قانون انتخابات ایران به سال 1290 خورشیدی باز گشته و تا به امروز تلاطم های زیادی را تجربه کرده است. آرمان مشروطه خواهی سوار بر دوش نظام نمایندگی با محوریت انتخابات مردمی به جای انتصابات، قرار بود زمینه تحقق حکمرانی متکی به آرای مردمی را فراهم آورد. داوری درباره توفیق این پروژه را باید به وجدان تاریخ سپرد. دموکراسی و انتخابات هم در بستر زمان رشد و نمو دارند و بلوغ را تجربه می کنند. پس باید فرصت رشد را برای آنها هموار کرد تا فروغ انتخابات، امید به بهبود را برای جامعه تحول خواه ایران فردا رقم بزند.