و گاهی سر می جنباند و دستی حرکت می دهد و دل از ورع خالی و باطن او ازتقوی بری است . خدا او را ذلیل و خوار کند و بینی او را بر خاک بمالد و او را هلاک و «مستاصل» سازد. علامت صنف دوم آن است که : صاحب مکر و خدعه و نرمی و همواری است با امثال خود ، از اهل علم تکبر نماید و از برای اغنیایی که پست رتبه هستند تواضع و فروتنی می کند و حلواهای ایشان را می خورد و دین ایشان را ضایع می کند خدا نام او را برطرف کند و اثر او از میان علما قطع نماید. علامت صنف سیم آن است که : پیوسته شکسته و محزون است و بیداری را شعار خودساخته ، جامه عبادت پوشیده و در تاریکی های شب به عبادت پروردگار کوشیده و عبادت می کند از برای خدا  و از تقصیر خود خائف و ترسان  و همیشه از اعمال خود مضطرب و لرزان است. خدا را می خواند و می ترسد که دعای او را نشنود  و متوجه است به اصلاح نفس خود  و بیناست به اوصاف اهل زمان و گریزان است از دوستان و برادران . خدا محکم کند اعضا و جوارح او را بر عمل کردن و عطا فرماید به او امان و آسایش در روز قیامت. سوم آنکه : آنچه را فهمید و دانست به آن عمل کند ، که هر که به علم خود عمل نکرد آنچه را دانسته فراموش می کند  و هر که به علم خود عمل کند خدا به او کرامت می فرماید علم آنچه را نمی داند . از حضرت امام زین العابدین علیه السلام مروی است که: «علمی که به آن عمل نشود زیاد نمی کند از برای صاحبش مگر کفر و دوری از خدا را.» و از حضرت پیغمبر صلی الله علیه و آله مروی است که فرمودند: «اهل دوزخ متاذی می شوند از بوی عالمی که به علم خود عمل نکرده باشد  و فرمودند اشد مردم از جهت حسرت و پشیمانی کسی است که دیگری را به خدا خوانده باشد و او قبول نموده و به آن سبب داخل بهشت شود و آن شخص خواننده خود به جهت ترک عمل به آنچه دانسته بود داخل دوزخ گردد.»

 چون علمت هست خدمت کن که زشت آید بر دانا    گرفته چینیان احرام و مکی خفته در بطحا