دریغ و افسوس که روزگار بی شفقت یار دیگری را از کف ما ربود و ما ماندیم و خاطره هایی از آن استاد کم نظیر، دکتر محسن حبیبی عزیز که بی گمان نزد حضرت باری شاد و خرامان است. چند هفته پیش بود که با او صحبت کردم و جویای حالش بودم. سینه اش سنگین بود و حالش خوش نبود. گفت که فردا قرار است که برای تصویر برداری از سینه به بیمارستان بروم. چندی بعد مجددا زنگ زدم و با همسر مهربانش صحبت کردم. خبرها تا حدی خوب بود. دو شب پیش در کتابخانه ام در پی کتابی بودم که ناگاه با کتاب «از شار تا شهر» او که با خط زیبای خودش به من هدیه کرده بود، برخوردم. دلم هوای او را کرد. خیلی دلم می خواست که به دیدارش بروم اما به دلیل شرایط