برخی انتقاداتی که به آقای حسین شریعتمداری شد به واقع از طرف کسانی بود که ارادتی به آیت الله سیستانی نداشتند و شاید حتی منافع ملی هم برایشان مهم نبود و صرفا می خواستند خرده حساب های سیاسی شان را تسویه کنند. با این حال در استدلالات همین گروه که دنبال بازی سیاسی بودند، حرف های درستی درباره ناروا بودن مقاله ایشان مطرح شده بود. شخصا خوشخالم که آقای شریعتمداری به خاطر این مقاله عذرخواهی کرده و راه را بر سوءاستفاده های بیشتر بسته است. اگر عذرخواهی های آقای شریعتمداری را در طول 27 سال گذشته احصا کنید، شاید به عدد انگشتان دو دست نرسد و از همین جهت، عذرخواهی او را باید مهم تلقی کرد.

نکته دیگر اینکه با همه احترامی که برای ایشان قائلم و دوستی سی و چند ساله با ایشان دارم اما لازم می دانم این نکته را بیان کنم که خواه ناخواه مواضع شخص ایشان(و نه روزنامه کیهان) با مواضع بخشی از نظام جمهوری اسلامی ایران پیوند می خورد. البته این یک تلقی واقعی و حقیقی نیست اما در هر حال به لحاظ سیاسی چنین برداشتی صورت می گیرد و به همین دلیل لازم است ایشان در بیان نظرات شان دقت کنند که از حساب جاری نظام چک نکشند.

همچنین نکته دیگری که خوب است به آن توجه شود، این است که فرض کنیم این اتفاق به صورت معکوس صورت می گرفت و یک روزنامه نگار منتسب به آیت الله سیستانی به طور خودسرانه و بدون هماهنگی با معظم له یک مقاله علیه یکی از تصمیمات مقامات ایران می نوشت. با او چه برخوردی می کردیم؟

در هر حال خدا را شکر می کنم که ایشان از بروز فتنه ای که می رفت کار را به جاهای باریک بکشاند، جلوگیری کرد و برایشان آرزوی صبوری برابر شنیدن خبرها و پرهیز از موضع گیری های سیاسی برابر مراجع تقلید حتی مسوولان سیاسی داخلی دارم.