یک تفکر اشتباه درباره تلویزیون آن است که فکر کنیم برای جلب مخاطب فقط باید به تولید سریال های داستانی اقدام کنیم. البته چون از دیرباز تلویزیون را به واسطه سریال هایش می شناسند این تفکر قوت گرفته که باید سریال بسازیم تا مخاطب حفظ شود.

واقعیت این نیست چون به غیر از سریال های داستانگو می توان از طریق تولید برنامه های سرگرم کننده در قالب های مختلف و ازجمله برنامه های گفت وگومحور تحلیلی یا مسابقات مختلف و همین طور تمرکز بر برنامه های ورزشی که بیننده بالایی دارند بر جلب مخاطب تاکید کرد.

اگر در هرکدام از حیطه های عمومی نظیر مسائل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ورزشی به سمت تولید برنامه های تخصصی و درعین حال سرگرم کننده برویم در کوتاه مدت هم می توان بسیاری از مخاطبان را به سمت تلویزیون آورد.

یادش بخیر، سال ها قبل مرحوم منوچهر نوذری با شیرینی مسابقه ای کاملا کم هزینه به نام مسابقه هفته را با طنازی اجرا می کرد و چنان نبض مخاطب در دستش بود که بیشتر از بسیاری فیلم ها و سریال ها بیننده داشت.

حالا هم اگر در بحث انتخاب مجری برنامه های مخاطب محور به سمت و سوی افراد باسواد و شیرین بروند بلاشک خیلی زود مخاطب به سمت مسابقه می آید. اشتباهی که شده این است که فکر می کنند اگر به سمت و سوی سلبریتی ها برای اجرا بروند نتیجه می گیرند اما این تفکر اشتباه است.

اتفاقا بسیاری از نیروهای باسواد ما آنهایی هستند که شاید اشتهار سلبریتی ها را نداشته باشند ولی هم تسلط بر اجرا دارند و هم صاحب معلوماتی هستند که کمک می کند به اجرای خوب و سنجیده و بدون کم وکاستی.

در اجرای برنامه های عمومی چه مسابقات و چه برنامه های گفت وگومحور خیلی بهتر است که سراغ هنرمندان باسواد برویم تا سلبریتی ها. به هرحال یک وظیفه تلویزیون این است که به ارتقای دانش و سواد بیننده کمک کند و از طریق چنین مجریانی است که می توان سطح سواد بیننده را افزایش داد.

از انتخاب نیروهای باسواد برای اجرا نهراسیم و خیال نکنیم چون فلان برنامه از یک سلبریتی برای اجرا استفاده کرده پس بقیه هم باید به آن تاسی کنند. اتفاقا اجرا را باید به آدم های بی ادعا، باسواد و درعین حال صاحب بداهه های شیرین در اجرا سپرد.