یک هفته از آخرین حمله  سگ های هار از بیشه زارها به مراد آباد می گذشت. وحشت عمومی از چنین حمله هایی کاهش یافته بود و مردم به دور از بیم و هراس ، روزهایی آرام و بی خطر را از سر می گرفتند.

زنان همسایه در هر کوچه بار دیگر به رسم قدیم، گله به گله بر گلیم کهنه ای که پشت در یک خانه پهن می کردند، دور هم می نشستند و همراه با رقص دست ها و چرخش میل های بافتنی، جنبش چانه های حریص از غیبت را شروع می کردند و از راست و دروغ «چل تکه ای» رنگین می بافتند. نقل زنان کوچه نشین در باره خانواده ها بود، یکی از ولنگاری زن جوان سورچی پیر آبادی می گوید، آن یکی لای دو انگشت شست و اشاره دستش را گاز می گیرد و