میخاییل نعیمه (1988-1889) از ادیبان بزرگ لبنان است. از وی آثار فراوانی به یادگار مانده است. تعدادی از کتاب هایش به فارسی ترجمه شده اند که از جمله آنها می توان به «تاکستانی در رهگذر، خاطرات آبله رو، جبران خلیل جبران و یکی بود یکی نبود» اشاره کرد.

میخاییل نعیمه از پیشگامان مکتب رمانتیسم عربی است و ادبیات و نگاه اخلاقی اش با بینش شهودی و عرفانی اش درهم آمیخته است اما عرفانش، عرفان گریز نبود؛ بلکه عرفان ستیز و عصیان بود؛ طوری که علیه سنت های پوسیده شرق که انسان شرقی را اسیر خود ساخته بودند، عصیان می کرد و مانند مصلحان اجتماعی رسالت خود را مبارزه با جهل، خرافه پرستی، جمود و رکود می دانست.