چند بار با موتور دور میدان تجریش چرخیده بودند تا یکی را پیدا کنند. همه زرنگ شده اند. حواس شان جمع موبایل های شان هست. پول نقد هم دیگر توی کیف ها نیست. تجربه بهشان ثابت کرده بود، پیرها راحت ترند. جان مقاومت ندارند. گوشی یا کیف شان را ساده تر می شود زد. مثل همان پیرزنی که آن طرف خیابان است و ساک دستی اش را زده زیر بغل.

زیرنظر گرفته بودنش. از صبح روی موتور بودند و سردشان بود. هر دفعه یک چیزی می زدند و تا قران آخرش را عشق و حال می کردند تا دوباره بی پول شوند. عقبی چند ماه بود از کانون اصلاح و تربیت آزاد شده بود. پیرزن رفته بود توی پیاده رو. خیابان ولیعصر را یک طرفه آرام می رفتند تا فرصت مناسب. پیرزن جوری ساک را زیر بغل زده بود که به فکر عقبی افتاد که «شاید طلا داره.» جلویی که مدعی بود بهترین دست فرمان موتور را در تهران و حومه دارد، فحشی داد و هر دو خندیدند.