از دشواری های زیستن در روزگار بلا، داغ دیدن ها و غم چشیدن هاست. مرگ از شکل غیرمنتظره اش خارج می شود و به غیبت های ناگهانی آدم ها عادت می کنیم و قدم از قدم برنمی داریم مگر آن که مرگ خود را مرور کرده باشیم؛ چه بسیار آدم ها که در چنین احوالی به قضاوت خویش می نشینند و می کوشند که اغلاط زیستی خود را به جبران مافات ها و استغفارها و اصرارها اصلاح کنند و چه اندک اند آنها که از جنازه دیگران برای خود سنگر می سازند و از دیگران گردنی برای گناه دست و پا می کنند و طلبکارانه به مواخذه خلق می نشینند؛ دشواری زیستن در روزگار کرونا، موریانه وار تاب و توان ما را جویده است و آنچه که از ما به چشم می آید انبوه از