شخص مثبت نگری که همواره از همه چیز رضایت داشت و بابت همه چیز شاکر بود، یک لباس فروشی تاسیس کرد و در آن به فروش لباس پرداخت. یک روز صبح که شخص مثبت نگر اقدام به باز کردن در لباس فروشی کرد، متوجه شد شب گذشته دزدان به لباس فروشی دستبرد زده و تمام اجناس ویترین و قفسه های وی را مورد سرقت قرار داده اند. شخص مثبت نگر به اصرار همسایگان با پلیس 110 تماس گرفت و دقایقی بعد مامور پلیس در لباس فروشی حاضر شد و ضمن بازرسی محل و نوشتن صورتجلسه، شکایت نامه ای تنظیم کرد و از شخص مثبت نگر خواست تا آن را امضا کند. شخص مثبت نگر که نخست از امضای شکایت نامه خودداری می کرد با اصرار کسبه محل از جهت جنبه عمومی جرم شکایت نامه را امضا کرد و مامور پلیس به همراه صورتجلسه و شکایت نامه و استشهاد محلی سوار موتور شد و به کلانتری بازگشت. همسایه شخص مثبت نگر که یک موبایل فروش بود شخص مثبت نگر را به مغازه خود برد و از داخل فلاسک برای وی یک چای ریخت و کنار وی نشست و گفت: مثبت نگر بودن و راضی بودن خیلی خوب است. اما آیا وقتی دزد به مغازه آدم زده و اجناس داخل آن را برده است باز هم باید آدم مثبت نگر باشد؟ شخص مثبت نگر گفت: بلی. مرد همسایه پرسید: در اینجا چه چیز مثبتی وجود دارد که انسان به آن بنگرد و مثبت نگر باشد؟ شخص مثبت نگر گفت: مثلا اگر دزد پریروز به مغازه من زده بود من بیشتر ضرر کرده بودم، اما حالا این طور نیست. مرد همسایه گفت: مگر چطور؟ شخص مثبت نگر گفت: من دیروز همه اجناس را مشمول 25درصد تخفیف کردم و اتیکت های لباس ها را عوض کردم. مرد همسایه دقایقی به شخص مثبت نگر نگاه کرد و سپس گفت: خیلی باحالی به خدا. گفتنی است شخص مثبت نگر چندی بعد به یک منصب مهم دولتی رسید و همواره مثبت نگریست، با رویکرد مثبت نگر بسیاری از مشکلات و مصائب را مثبت نگری کرد و هیچ گاه خاموش نشد.