حدود 410 سال قبل، زمانی که «گالیله» با تلسکوپ دست ساز خود به سمت ماه نگاه کرد، دیدن لکه های تیره رنگ با سطوح مسطح او را به اشتباه انداخت. «گالیله» تصور می کرد که این لکه های وسیع در اصل ذخایر آب هستند و به همین دلیل نام دریا را بر آنها گذاشت. اما با پیشرفت دانش و رصدهای پی درپی مشخص شد که سطح ماه نه تنها دریا ندارد، بلکه اتمسفری نیز ندارد تا میزبان آب مایع و باد و باران باشد. در سال 1969 زمانی که انسان برای اولین بار قدم بر سطح ماه گذاشت، جهانی خشک و خالی از هرگونه نشانه های زیست پذیری را یافت و آب یکی از مهم ترین نشانه های زندگی بود که در سطح ماه وجود نداشت. حدود