آقای مظاهری را خیلی نمی شناختم. بین سال های 85تا 88، وقتی به عنوان خبرنگار حوزه اندیشه یا دانشجوی فلسفه به انجمن حکمت و فلسفه می رفتم، او را می دیدم، مرد جوان خوش چهره و جذابی میانه کوتاه با اندام متناسب، بسیار مرتب و خوش تیپ و فوق العاده محترم. اصلا به نظر نمی آمد که مسوول روابط عمومی انجمن باشد و بیشتر می نمود که از اعضای هیات علمی است، یا یکی از معاونان ارشد اجرایی. نمی دانم به خاطر همین ظاهرش بود یا نگاه نافذ و حضور سنگینش که هیچ وقت نتوانستم به او به عنوان مسوول روابط عمومی نزدیک شوم، چنان که اقتضای حرفه و کارم است. تنها یک بار به خاطر دارم سال 87 در حاشیه یک همایش، با چند تا از روزنامه