سر ساموئل کیونارد، بارونت یکم (Sir Samuel Cunard, 1st Baronet) بازرگان بریتانیایی- کانادایی عرصه کشتیرانی در قرن هجده میلادی بود که خط کشتیرانی کیونارد را راه اندازی کرد. کیونارد در 21 نوامبر 1787 در هالیفاکس نووسکوشیا، واقع در جنوب شرق کانادا به دنیا آمد. پدرش، آبراهام که مردی بازرگان در حوزه الوار و از وفاداران به سلطنت بریتانیا بود پس از وقوع انقلاب آمریکا، در 1783 راهی کانادا شده بود.

ساموئل کیونارد طی جنگ موسوم به 1812، داوطلبانه وارد میلیشیای هنگ هالیفاکس شد و در آنجا به درجه سروانی دست یافت. او شغل های زیادی در پیش گرفت که از آن جمله می توان به آتش نشان داوطلب و مامور فانوس دریایی اشاره کرد. او نه تنها بازرگانی زیرک که شهروندی درستکار و بخشنده هم بود.

بعدتر وی در عرصه کشتیرانی هالیفاکس کارآفرینی موفق و یکی از دوازده تنی شد که عهده دار امور تجاری نووسکوشیا بودند. کیونارد قرارداد پاکت های پستی را به دست آورد و در زمینه شیلات ناحیه نیز فعالیت کرد. او کسب وکار خانوادگی خود در حوزه چوب بری و کشتیرانی را با سرمایه گذاری هایی در زمینه صید نهنگ، واردات چای و استخراج زغال سنگ و نیز کمپانی بانکداری هالیفاکس و... توسعه داد. کیونارد که ابتدا رویکردی محتاطانه نسبت به نیروی بخار در پیش گرفته بود، بدل به یکی از مدیران موسس کمپانی کشتی بخار هالیفاکس شد. این کمپانی در 1830 نخستین کشتی بخار نووسکوشیا را ساخت. کیونارد در 1836 به ریاست این کمپانی رسید و با هدایت وی نخستین کشتی با نام باکسر در 1838 ساخته شد. با تلاش های وی سرمایه گذاران هالیفاکسی در تجارت ناحیه کبک مشارکت کردند و در 1831 کشتی بخار رویال ویلیام برای پیمودن مسیر میان کبک و هالیفاکس ساخته شد.

تجربه او در حوزه کشتی های بخار و مشاهداتش در زمینه شبکه رو به رشد راه آهن در انگلستان او را به فکر ایجاد ناوگان فراآتلانتیک کشتی های بخار انداخت. به همین منظور در 1837 و به منظور یافتن سرمایه گذار راهی بریتانیا شد. کیونارد همراه با چند تاجر دیگر شرکتی بر ای ارائه خدمات پستی بین بریتانیا و آمریکای شمالی تاسیس کرد.

در 1840 نخستین کشتی بخار این کمپانی با نام بریتانیکا از لیورپول راهی هالیفاکس شد. کیونارد همراه با 63 مسافر دیگر در این کشتی حضور داشتند. سر ساموئل کیونارد در 28 آوریل 1865 در لندن درگذشت.

جان اولسپ جونیور (John Alsop Jr.) سوداگر و سیاستمدار آمریکایی در دوره انقلاب آمریکا بود که در بازه 1774 تا 1776 میلادی به نمایندگی از نیویورک در کنگره اقلیمی حضور داشت. اولسپ در 1724 در نیووینزر، واقع در اورنج کانتی زاده شد و در جوانی راهی نیویورک سیتی شد تا با برادرش به دنیای تجارت درآید. این دو برادر در زمینه البسه و خشکبار در کار صادرات و بازرگانی بودند. با رونق گرفتن کار و بارشان، خانواده اولسپ تا چند نسل یکی از بزرگ ترین خانواده های بازرگان در نیویورک به شمار می رفتند. جان اولسپ به پشتوانه کسب وکار خود وارد فعالیت های مدنی و سیاسی شد و توانست وارد مجلس نمایندگان نیویورک شود. وی از جمله رهبران مدنی و از موسسان بیمارستان نیویورک بود.

طی نخستین مرحله انقلاب آمریکا، مجلس قانون گذاری نیویورک نتوانست در باب کنگره اقلیمی به نتیجه ملموسی برسد و در پی آن، کمیته های انقلابی در هر بخش، نمایندگان خود را انتخاب کردند. در 1774 جان اولسپ در کنار کسانی همچون جیمز دوان، جان جی، اسحاق لو و... از سوی چند بخش (کانتی) از لانگ آیلند گرفته تا آلبانی نامزد شدند. با تشکیل کنگره اقلیمی در پنجم سپتامبر جان جی اعتبارنامه ها را ارائه کرد و کنگره آنها را تصویب کرد. اما اولسپ در 14 سپتامبر به فیلادلفیا رسید. با بالا گرفتن شرایط انقلابی در 1775 اولسپ یکی از رهبران «کمیته شصت»، یعنی دولت موقت شهر نیویورک بود. به رغم زیان های تجاری که به کار اولسپ وارد می آمد وی سخت از موافقت نامه های ممنوعیت واردات پشتیبانی می کرد. او در عین حال سخت از تشکیل گروه های شبه نظامی و تجهیز و تسلیح آنها دفاع می کرد. اولسپ که حامی آشتی با بریتانیا بود از نمایندگی کنگره استعفا داد و از امضای اعلامیه استقلال سر باز زد.

اما در سال1776 که سالی تعیین کننده در درگیری ها برای نیویورک بود، او چند سفر میان فیلادلفیا، مقر کنگره اقلیمی و نیویورک انجام داد و به عنوان نماینده کنگره وظیفه داشت تا نیازهای مختلف ارتش اقلیمی از جمله باروت را تامین کند. اولسپ در ژوئن همین سال همراه با جورج واشنگتن به نیویورک بازگشت و در راه سکونت دادن 8 هزار یگان ارتش اقلیمی کوشید. اما با اشغال خانه اش در نیوتاون از سوی بریتانیایی ها، فعالیت های خود را در منهتن ادامه داد. در سپتامبر که منهتن هم اشغال شد، فعالیت های انقلابی وی نیز پایان یافت. او به میدل تاون گریخت و تا پایان اشغالگری بریتانیا در 1783، همان جا

ماند.  پس از جنگ، او برای احیای تجارت خانوادگی خود کوشید و از نو درگیر فعالیت های مدنی شد. جان اولسپ از 1784 به مدت یک سال، رئیس اتاق بازرگانی نیویورک بود. او در 22 نوامبر 1794 در نیویورک درگذشت.