از روزی که ویروس کوچک اما مهلک کرونا وارد ایران و اندک اندک خطر آن برای کشور جدی شد، مشارکت مردم هم ابعاد جدی و گسترده ای یافت. این مشارکت و فعالیت و حضور داوطلبانه مردم و گروه های داوطلب، همچون سایر بحران های طبیعی یا زیستی یا انسانی، گسترده، متنوع و مستمر بود. گسترده از این جهت که در سراسر کشور، در نقاط دور و نزدیک، شهری و روستایی فارغ از هر طبقه بندی قومی و فرهنگی، به روشنی جلوه و بروز عینی داشت. متنوع از این جهت که این مشارکت های داوطلبانه به یک شکل خاص از خدمات ختم نشد؛ از کمک به تهیه مواد و وسایل بهداشتی همچون ماسک و دستکش و مواد ضدعفونی کننده گرفته تا تهیه آبمیوه و مواد غذایی موردنیاز،