مورگنتا، حتی به عنوان یک مرد جوان، در برابر این ایده مقاومت کرد که نیت های خوب به خودی خود می توانند در دنیای آنارشیک امور بین المللی غالب آمده یا اینکه اسناد مکتوب می توانند بدون تهدید زور معتبری که در پس آن باشد، حامل قانون باشند. در طول عمر تدریس اش، مورگنتا از دانشجویان، مفسران و مقام های دولتی می خواست تا فراتر از امیدواری ایده آلیسم بنگرند و از تصورات جبری فردی و فرهنگی خود در مورد اخلاقیات عقب بنشینند تا واقعیات ملموس وضعیت های خاص را که پاسخ هایی خاص می طلبد که مناسب شرایط خاص است درک کنند. او بعدها در بیانیه ای به سیاست گذاری به نام «پاول نیتز» گفت «ما نمی توانیم به جهان از منظری بنگریم که خارج از این جهان است.»