عاشق است دیگر... دل از کف داده و بدون معشوق نمی تواند زندگی کند، دیگر نه محبت زن و فرزند او را از رفتن باز می دارد، نه نگاه های نگران مادر و التماس های خواهر. او به عشقی بالاتر دست یافته و همچون پرنده ای خونین بال خود را به هر کنج قفس می زند تا راهی به سوی آسمان بیابد. راهی به سوی معشوق یگانه هستی. و می داند که این راه از شام می گذرد. چه اینکه مقصد همان شام است. و شام هنوز هم شام بلاست، و او مرد میدان بلا. غیور است و می رود تا از ناموس حسین دفاع کند. می رود تا غیرت عباس گونه اش مرحمی باشد بر زخم های سه ساله حسین. می رود تا بگوید هنوز هم هستند مردانی که «بابی انتم و امی و نفسی و اهلی و مالی» را به عمل و با تمام جان و روحشان به منصه ظهور بگذارند.