سال دوم ابتدایی بودم، نگاه بسیار آرمانی و اسطوره ای به معلم ها داشتم - که هنوز هم برای من بسیار محترم هستند- و تمام آرزوی من این بود که در آینده معلم بشوم، تا اینکه برای اولین بار دیدم که معلم ما هم از سرویس بهداشتی استفاده می کند، انگار تمام داشته هایم فرو ریخت، تا آن زمان فکر می کردم معلم جایگاه قدسی دارد و نیاز به هیچ چیز حتی قضای حاجت ندارد.

نگاه بعضی ها از جمله مسئولان به شبکه های اجتماعی بومی مانند همین نگاه است، تصور این است که اگر شبکه های اجتماعی بومی فراگیر شود تمام مشکلات حل می شد و اصلا فکر نمی کنند بعضی موضوعات شبکه های اجتماعی ارتباطی به سرور های شبکه هایی که در دیگر