اوژن یونسکو نویسنده اثر مشهور «کرگدن» می گوید: «برای پشت سر گذاشتن پوچی باید در دل آن فرو رفت». به کمک این سخن یونسکو، می توان گفت که امید هم از دل ناامیدی بیرون می آید. شر و رنج و ظلم و فقر و جهل همیشه بوده و هست و خواهد بود و همه با هم کمر به ناامیدکردن ما بسته اند. اما امیدواری قدرتی درونی است که بر اساس آن برآورد می شود امکان عبور از ناامیدکننده های بیرونی، وجود دارد. به عبارت دیگر همیشه چیزهای ناامیدکننده در بیرون وجود داشته و دارد، اما ما وقتی مایوس می شویم که احساس کنیم توانی درونی برای پشت سر گذاشتن پدیده های ناامیدکننده نداریم و وقتی امیدواریم که احساس کنیم قدرتی در درون وجود دارد.