«یزید ابن معاویه» در آغاز ماه رجب سال شصت هجری زمانی که به حکومت رسید، نامه ای برای «ولید ابن عتبه ابن ابی سفیان» فرماندار مدینه نوشت: هرگاه نامه به دست تو رسید، حسین ابن علی و عبدالله ابن زبیر را فرا بخوان و برایم از آنان بیعت بگیر و اگر سر باز زدند، گردنشان را بزن و سرشان را برایم بفرست! از مردمان دیگر هم برایم بیعت بگیر و هر که امتناع کرد، همان حکم را درباره اش اجرا کن! تمام.(1)