اگر دنبال رهایی از رنج هستید «موهبت» را بخوانید چراکه این کتاب، نقشه فرار از اردوگاه های اجباری رنج و اندوه را برایتان رسم می کند. ادیت اگر، نویسنده کتاب، بانویی سالخورده است که بیش از هفتاد سال پیش، از زندان مخوف نازی ها در آشوویتس جان به در برد و پس از آنکه به امریکا رفت تحصیلاتش را در روانشناسی ادامه داد و تلاش کرد به همه معاصران بفهماند که با زوال اردوگاه هولناک نازی ها، هنوز زندان های ذهنی فراوانی وجود دارد که باید دیوارشان را سوراخ کرد و از دهلیز و دالان حفرشده در آن به سوی آرامش گریخت. «موهبت» راهنمای عملی برای رهایی از این زندان های ذهنی است.

ادیت اگر در شمار روانشناسانی جای می گیرد که مرامنامه علمی شان سه رکن دارد: پذیرش، توجه و محبت. او در سایه این سه اصل بنیادین، جوهره زندگی را تلاش برای رسیدن به رهایی می داند و رهایی را نیز «پذیرش توامان رنج و شادی» تعریف می کند. او ما را دعوت می کند در مقابل پدیده همگانی و گریزناپذیر رنج، به جای «قربانی بودن»، «بازمانده» باشیم. باید سوال را از «چرا من؟» به سوال «حالا چه کنم؟» تغییر دهیم. نتیجه این تغییر، پذیرش صبورانه رنج است. با این پذیرش می توان امید داشت که از شر نازی های درون خلاص شویم و به رهایی دست پیدا کنیم. نویسنده 92 ساله «موهبت» شرح مصایب دوران اسارت در آشوویتس را صادقانه روایت می کند و از آزارهایی که خود و خانواده اش در آن دوران متحمل شده اند با شفافیت سخن می گوید. آنچه خانم اگر را از بار تحمل ناپذیر دوران اردوگاه رهایی می بخشد انتخاب امید است چراکه امید، همان زندگی و منحرف کردن فکر از تاریکی و نهایتا رویارویی با آن است. به زعم نویسنده، ما برای عشق و امید ساخته و زاده شده ایم اما نفرت ورزیدن و کینه داشتن امری آموختنی و کسب کردنی است؛ اینکه کدام را برگزینی و در پی کدام باشی بستگی به تو دارد.در روانشناسی معاصر، خصوصا در حوزه روانشناسی امریکایی آثار فراوانی را می توان یافت که در سایه رویکردهای مثبت گرا - مصرف گرا، مخاطب را تهییج می کنند و جهان را در چشمش مثل مومی بی شکل می نمایانند که هر صورتی بر آن می توان افکند. «موهبت» ضمن آنکه به این دست آثار شباهت هایی دارد اما اساسا از جنس آنها نیست. او رنج را امری اصیل و واقعی و البته جانفرسا و طاقت سوز می داند. به این اعتبار، رویکردش واقع گرایانه است اما در برابر امر واقع، منفعل و ناتوان نیست. می کوشد به جای آنکه سر مار را به سنگ بکوبد دندان های زهردارش را بکشد و از رنج، موجودی رام و سزاوار همزیستی بسازد. به خاطر همین است که می گوید نمی توانیم رنج را از بین ببریم اما می توانیم بیاموزیم زخم ها را گرامی بداریم و این، کمابیش ترجمانی از سخن مولانا جلال الدین است که فرمود: «رنج مهمان تو شد نیکوش دار».«موهبت» در بازار کتاب امروز اثری خواندنی و توصیه کردنی است. در زمانه ای که از زمین بلا می روید و از آسمان اندوه می بارد، کتابی که شیوه نامه همزیستی با رنج را به ما می آموزد مولودی بس مبارک و مغتنم است. نثر شیرین نویسنده وقتی در ترجمه روان و خوشخوان مترجم، آرتمیس مسعودی، منعکس شده لذت یک همنشینی فرهنگی را چندچندان می کند.

موهبت

ادیت اگر ترجمه: آرتمیس مسعودی

نشر آموت