بعد از یک جلسه کاری، گپی دوستانه بین همکاران در می گیرد و از هر دری سخن می رود. بعضی شروع می کنند به شوخی کردن با یادداشت های من و اینکه «در ستایش جزییات» هم شد تیتر! هر کس چیزی می گوید، اندک اندک بحث جدی می شود و نوعی شقاق و دوگانگی در جمع پدید می آید. عده ای موضع می گیرند و اشکالات ریز و درشت یادداشت های مرا بر می شمارند و عده ای هم «مذبوحانه» از من دفاع می کنند. از منتقدان می خواهم هر چه به ذهن شان می رسد درباره این یادداشت ها بگویند. اول ایرادها جزیی است که آن یادداشت این جوری بود و این یکی آن جوری. اما به تدریج مشخص می شود که یادداشت های من یک اشکال اساسی دارد. یکی از همکاران، پس از کمی