اصل عقلی خودسامانی و تحدید اراده، لازمه حیات و زندگی اجتماعی بشر است و بر اساس آن، در همه مدنیت ها و جوامع و نظام های سیاسی، آزادی مطلق وجود ندارد و نمی تواند وجود داشته باشد و آزادی افراد دارای چارچوب و حد و مرز مشخصی است؛ چرا که آزادی اگرچه ارزش مقدسی است لکن با ارزش های فرا آزادی مانند بهداشت، امنیت، اخلاق، دین، قانون و...مقید و محدود می شود.

وضع و تصویب قوانین و مقررات در سطوح مختلف که پایه مدنیت ها را می سازد و وجه ممیز توحش و تمدن است مصداق این اصل عقلی است. بدون قانون جامعه روی خوش به خود نخواهد دید و در معرض فروپاشی و اضمحلال قرار می گیرد و هرج و مرج و بلبشو و ولنگاری و کشمکش و کشمکش (به ضم کاف) جایگزین نظم و سامان سیاسی و صلح و همزیستی مسالمت آمیز خواهد شد.