پیشکسوت هنرهای نمایشی گفت: تئاتر اساسا آدم ساز است و بهترین ابزار برای آموزش تعامل اجتماعی محسوب می شود؛ زیبایی شناسی، عدالت، طرفداری از حق، شادی، اصولی فکرکردن و حرف زدن و با هم بودن همه در تئاتر هست.

حسن دولت آبادی با بیان این که تئاتر نسل جوان ما تئاتری نیست که در جامعه موثر باشد یعنی نیاز جامعه را برآورده نمی سازد. این خود ریشه در این موارد دارد: در دانشگاه ما چند نفر از دانشجویان کلاس 30 نفره تئاتر، تئاتری می شوند؟ از کلاس 35 نفره ادبیات نمایشی، چندنفر نمایشنامه نویس بیرون می آید؟ از این مجموعه چه میزان رغبت تحقیق و مطالعه و پژوهش دارند؟ اینها مشکل است. استادان ما که در این مسیر زحمت می کشند، حقیقتا چقدر در این مسیر قدم می زنند؟ رضایت دانشجو مهم است یا آینده فرهنگ، هنر و ریشه مملکت؟ همه اینها دست به دست هم می دهند تا مشکلات ما را ایجاد کنند.