مشروطیت اساسا جنبشی اصلاح طلبانه بود که عمدتا ریشه در تحولات درون حکومتی از زمان عباس میرزا به بعد داشت. پیشگامان این جنبش را می توان کسانی مانند قائم مقام فراهانی، میرزاتقی خان امیرکبیر، میرزا حسین خان سپهسالار و میرزا علی خان امین الدوله دانست که همگی در دوره هایی صدراعظم و از بزرگان دستگاه حکومتی بودند. آرمان اصلی این افراد که بعدها به هدف اصلی نهضت مشروطیت تبدیل شد، محدود کردن قدرت مطلقه و استبدادی شاه، برقراری حکومت قانون و نظم بخشیدن به قوا یا به عبارت دقیق تر تفکیک قوا بود. روح مشروطیت با تفکر انقلابی و روش های خشونت طلبانه و افراطی بیگانه بود.