صحنه اول: چند هفته قبل رسانه های غربی اعلام کردند امیدی به مذاکرات نیست و گفت و گو با زیاده خواهی ایرانی ها در حال شکست است و عملا این چند ماه تلاش بی نتیجه مانده و این ایران است که به توافق نیاز دارد، نه ما.

صحنه دوم: از  وین هیاهویی بلند می شود و رسانه های غربی متفقا اعلام می کنند مذاکرات تمام و متن نهایی شده و این بهترین متنی است که در دسترس وجود دارد و همگان متن پیشنهادی انریکه مورا  را  پذیرفته اند و هر کس این را نپذیرد، مسئولیت شکست مذاکرات به عهده اوست. آمریکایی ها سکوت کرده اند و چین و روسیه نشست مشترک برگزار می کنند و تیم رسانه ای ایران اعلام می کند هنوز خبری نشده است. مولفه این صحنه ها نشان دهنده جنگ محاسباتی است که طرف غربی با هیاهوی رسانه ای به راه انداخته است. تکنیکی که برای دستکاری عناصر محاسباتی و الگوی ادراکی حریف استفاده می شود تا مذاکره کنندگان، تصمیم سازان و تصمیم گیران در سرنوشت سازترین لحظات، دچار خطای محاسباتی شوند. 

مصداق های ایجاد خطای محاسباتی در ایران مجموعه ای از مشکلات اقتصادی،نارضایتی هایی از تورم،چالش هایی نظیر اشتغال، تحریم ها تا اظهارنظر ترکیب و نحوه تیم مذاکره کنندگان ایرانی است. به نظر می رسد تیم مذاکره کننده جمهوری اسلامی ایران، حواس شان هست که دچار عدم تمرکز و فرسایش روانی نشوند.

آنچه در این لحظات مذاکراتی لازم است به آن توجه شود خسته نشدن،  مرعوب نشدن در برابر شکست خوردن مذاکرات، نگران نشدن از مضحکه شدن و در نهایت دچار بی حوصلگی راهبردی نشدن است، البته در این مسیر نباید از جریان نفوذ برای فشار روانی و ارسال داده های غلط برای دستگاه محاسباتی داخلی در رسانه ها و محافل فکری غفلت کرد. 

جنگ محاسباتی این مرحله ازمذاکرات جمهوری اسلامی ایران با 1+4، جنگ کلمات و جنگ اثر کلمات و نبرد روایت هاست و زره مقابله آن صبر راهبردی و جنگ منطق کلمات است که نشان دهنده بلوغ راهبردی کشور است. لازم است تیم مذاکره کننده با حوصله و بدون توجه به حواشی با تمرکز بر اهداف مذاکراتی و با صلابت مسیر را طی کند. به امید خدا برای احقاق حقوق ملت راهی نمانده کمی صبر راهبردی لازم است.