ما هر روز اخباری درباره میزان عصبانیت، احساس بدبختی و پرخاشگری در ایران و دیگر کشورهای همسایه می شنویم. خودمان هم این واقعیت را پذیرفته ایم که دیگر باید جزء عصبانی ترین، پرخاشگرترین افراد جهان باشیم. پذیرفته ایم که مدام در کشورهای جهان توصیه شود به «ایران» سفر نشود و مدام هشدار داده شود که قرار است اتفاقات بدی برایشان در کشور ما رخ دهد. گردشگری هم اگر می آید از کشورهای همسایه است و برای خرید مواد غذایی ارزان تر. احساس می کنیم ارتباطمان با جهان در حال قطع شدن است. نکته ای که ما را با تمام جهان و نظرسنجی ها متفاوت می کند، میزان تاثیرگذاری کرونا و همه گیری ناشی از آن و اثرات منفی اقتصادی آن بر